Is een klein plekje in de Drôme waar we in 2015 aankwamen na de dood van onze schoonzoon Martijn. Leeg en ontdaan zaten we uit te kijken op een prachtig dal en kwamen tot rust.
Op zekere dag ging ik naar oude planken zoeken om daarop te schilderen. Over de vergankelijkheid heen, zou je kunnen zeggen. Want het hout was meestal flink aangetast door de seizoenen.
Er braken kleurige luchten en kleine huisjes door in mijn werkstukken. Als een soort opstaan tegen de vergankelijkheid.
In 2017 zijn we weer naar deze plek geweest. De camping ligt dicht bij de begraafplaats, die tevens een enorm mooi uitzicht geeft op het dal. In 2015 had ik daar ook al twee keer staan werken, maar nu beviel het beter.
Eerst gewerkt aan schilderijtjes met het uitzicht over de graven heen naar het stadje. En later cipressen geschilderd bij opgaande zon. In dit landschap kun je niet om van Gogh heen in de manier waarop hij het voor ons zichtbaar heeft gemaakt.
Vroeg uit de veren om op tijd alles op de plek te krijgen. Terwijl de zon nog achter de heuvel is. De eerste schets in dunne olieverf. En dan steeds dikker werken met aarde erdoor terwijl de zon krachtig opgekomen is.